Oetsloven Blues #25 Festival Wellen (05-08-2023) report & photo credits: Freddie info organisatie: Oetsloven Blues © Rootsville 2023

Weer een editie erbij en zo waren die van 'Spaas' een hoop vooroorlogse spots komen brengen naar 'Oetsloven Blues'. Jawel, hier op de heuvel aan de 'Kathedraal van Oetersloven' blazen ze op deze zaterdag liefst maar 25 kaarsjes uit en dat moet uiteraard gevierd worden. Na een lange vakantie zagen Katrien en Bart er best uitgerust uit en konden ze de fans van deze 'Oetsloven Blues' van harte welkom heten. De weergoden waren die van 'Oetsloven' dan weer minder goed gezind en dus verschenen er enkele chaotische berichten op hun smoelenboek. De parking werd dan maar verdeelt tussen een kleinere weide en her en der tussen de appel- en perenbomen. Het zou achteraf allemaal wat meevallen en anders konden ze misschien nog wel terugvallen op Firmin en dochter Weeeeendy met paard en kar.

Naar al oude traditie houden die van 'Oetsloven Blues' het bij bands (op een uitzondering na) van eigen volk en daar is niets politieks aan verbonden. Gewoon al 25 jaar blues en roots van eigen bodem met dit jaar 6 bands op de affiche met gewoontegetrouw een goede dosis stomende rockabilly op het eind met 'The Backseat Boppers'. Openen doen ze hier met de blues en roots van 'Deman Rogue', vervolgens is er tijdens de change-overs ook wat te beleven op de zijpodium met 'Lapwing Trail' en die zagen we dit jaar ook reeds op 'Blues Peer' en 'be-MINE Blues'.

Verder zijn er ook voor ons de onbewandelde paden van 'The Mosemænd Blues Band' en nee die komen niet uit het hoge noorden maar gewoon hier van achter de hoek uit Sint-Lambrechts Herk. Na liefst 18 jaar van inactiviteit zijn 'The Blues Rats' ook weer samen en leverden ze zelfs een nieuw album af. Vorige week op 'Rock Meldert' konden we ze dan terug 'Live' aan het werk zien. Waar we al een tijdje naar uitkijken is de hoofdact van deze 'Oetsloven Blues' en dat is de reunie van 'The Rhythm Bombs'. Als 'MC' is er uiteraard Wouter aka Doghouse Sam in aangepaste kledij en zo zit de feeststemming er dan maar meteen in.

Openen doen ze hier voor de 25ste editie met de 'howlin' wolf 'n met een band uit de buurt en dat is 'Deman Rogue'. Ze brengen meteen een aardig potje bluesrock om zo de tent meteen wakker te schudden. 'Deman Rogue' dat zijn frontman Diether 'Deman Rogue' Govaerts, gitarist Jens 'The Wizard' Jacobs en een ritme sectie die bestaat uit drummer Robrecht 'Mister Magic Sticks' Smolders en niet vreemd maar ook niet alledaags, bassiste Lore 'Rhythm Queen' Jaenen.

In 2020 brachten ze een 'Self-titled' album uit in eigen beheer met daarop ook het aanstekelijke 'Heartache Hangover', iets waar hier velen op 'Oestloven Blues' pas morgenvroeg aan zullen denken. Hun 'Self-Made Man' dat zou dan weer een biografie kunnen zijn over frontman Diether maar met zekerheid staat vast dat deze 'Deman Rogue' hier de volle aandacht heeft van ondertussen al een bijna volgelopen tent.

Bassiste Lore die viel dan maar meteen op door haar strakke baslijnen en het weg kicken van haar schoeisel. Samen met het de al even doordringende drums van drummer Robrecht ondersteunden ze zo ook de bluesrock rifjes van gitarist Jens. Verder kregen we ook nummers als het behoevende 'Closer To The Sun' en met 'Bye Blue Skies' werden we dan maar nog eens met onze neus op de feiten gedrukt. Het leek wel of Diether het afsluitende 'Make Your Mine' hier bedoelde voor alle aanwezige dames, en dat waren er veel.

Tijd om een eerste keer onze neuzen richting het podium van de change-overs te steken. Hier staan het vijftal van 'Lapwing Trail' voor ons klaar. Het is een 5-koppige band die hun inspiratie halen uit de 60-ties en 70-ties. Al vlug kwamen ze tot de conclusie dat ook zij zich wilden wagen aan het componeren  van eigen materiaal, en zij dat zijn Wim op gitaar en vocals, Joachim op drums, Wesley aan de bas, Pieter aan de toetsen en Ruben op gitaar. Hun thuishaven is Herk-de-Stad maar met de fiets komen was te moeilijk mede door hun instrumentarium.

Hun inbreng hier vandaag bestaat uit telkens korte interludiums met nummers als 'Cook Up', 'Wondering Eye' en 'Hold On'. Zeer goed uitgebalanceerde nummers die ook op heel wat bijval konden rekenen van de aanwezige collega-muzikanten. Eén zaak staat vast na deze derde maal dat ik ze aan het werk zag is het steeds anders en worden deze 'Lapwing Trail' ook alsmaar beter.

Ondertussen was het voltallige kippenhok van 'Gevarenwinkel' gearriveerd en hadden ze voor deze 25ste verjaardag van 'Oetsloven Blues' dan ook een gepast geschenk bij voor Katrien en Bart en uiteraard ook voor het voltallige bestuur. Dat wordt smullen morgen bij de koffie.

Even in het haar krabben dan met 'The Mosemænd Blues Band'. Toen ik hun naam zag voorbij komen dacht ik dat Katrien en Bart het in het hoge noorden waren gaan zoeken maar niets is minder waar. Ook zij konden bijna met de velo komen want de roots van dit deze band licht in 'Sint-Lambrechts Herk, al is de gitarist van de band Jakob Randa een in Denemarken geschoolde gitarist. Als zanger en 'smoelschuiver' is er Dietrich Nellisen. De ritme sectie bestaat uit Stefan Missotten en Rik Emonds. Graag zou ik je meer willen vertellen van deze band maar op de drukke snelweg van het 'www' is er zo goed als niets te vinden dus werk aan de winkel voor deze moerasmannen.

Met Dietrich kreeg ik meteen een bekend gezicht op het podium met wie ik ooit uren over muziek heb mee zitten praten...in zijn periode als barman. Ik moet meteen bekennen dat zijn klankkleur zich bijzonder goed leent voor hun blues, en die blues is dan weer ol'school. Nummers als 'The Trill Is Gone' en 'Damn Right I've Got The Blues' kennen we uiteraard allemaal en met 'I Can Tell' kunnen we zelfs allemaal mee kelen.

Willie Dixon's 'Spoonful' uit 1960 doet het allemaal toch vertrouwd klinken in de oren van de talrijk aanwezige blues liefhebbers of dachten jullie dat ze voor de pintjes en wijntjes aan 2 euro kwamen?. Ook Sonny Boy Williamson kwam op het voorplan en met 'Help Me' werd dan ook meteen de ballon doorprinkt alsof die eentje was van de aanwezige 'Chilly Willy'.

Allemaal ouder en ook wel bekende bluesjes die goed werden gebracht maar waarbij ik toch soms een beetje meer pit verwachtte. 'Green River' is dan hun outswinger voor hun passage hier op 'Oetsloven Blues' en dus nu back to the change gang met 'Lawing Trail'.

Dat hun eerste inbreng hier wel werd gesmaakt kon je ook opmerken dat bij hun tweede set de ruimte voor het podium al volledig werd ingenomen. Nu met nummers als 'Charlene' en 'Working Class'. Door het brengen van 'Hey California' was dit het sein om terug de tent in de gaan voor de reeds derde band van de avond.

Nieuw zijn ze niet die van 'The Blues Rats' want 18 jaar geleden stonden ze ook al op onze podia. Na hun uit de kluiten gewassen sabbatical en doordat de meesten van hen de pensioenleeftijd hebben bereikt besloten ze dan maar om hun instrumenten vanonder het stof te halen en zo werd een nieuwe start aangekondigd met eerder dit jaar het uitbrengen van hun album 'The Last Train'. De wederopstanding van deze 'ratten' beleefde ik vorig weekend al op 'Rock Meldert'. Deze band bestaat uit Rene Dillen (vocals, rhythm & slide guitar), Ronny Defau (lead & slide guitar), Wim Desair (harmonica), Ivan Coppens (bass) en David Dolezal (drums).

Hun album zal zerker en vast in de 'picture' komen te staan maar niets zal ze weerhouden om ook enkele oudere nummers te brengen. 'Waterbed' is dan wel al eentje van de nieuwere nummers. Laid back gebrachte blues met soms een vleugje American erin. Ook 'Walking Your Blues Away' kan je op het album terugvinden. Met 'I Can't Get Enough Of The Blues' willen ze misschien zo wel hun eigen levenswandel beschrijven in een nummer. Belangrijk om weten is dat deze 'Blues Rats' samen met de 'Rhythm Bombs' van strakjes hier al stonden bij de allereerste editie van 'Oetsloven Blues', dus 25 edities geleden.

Ook Corona inspireerde hun voor het schrijven van een nummer en zo krijgen we toch een aangenaam klinkend ' Corona Blues' te horen. Ook de titeltrack van het album krijgen we maar met 'Just Comfort Me' trekken ze op kroegentocht om zo te eindigen in een 12-bar bluesje en zit hun passage er hier op.

'Lawing Trail' die mogen dan een laatste keer de blues liefhebbers verwarmen met hun nummers als 'Free Ride' en 'Wicked Woman'. Na onze derde ontmoeting dit jaar ben ik er zeker van dat we deze 'Lapwing Trail' zeker ook een vierde keer zullen tegen komen.

Plotseling zijn we zo al toe aan de headliners van deze 'Oetsloven Blues' met de 'Rhythm Bombs'. Ze begonnen in 1999 en in 2002 brachten ze het studio album 'One Gear Up' op de markt, een album met als producer toen Walter Broes van 'The Seatsniffers' Zoals reeds geschreven stonden ze ook hier op het podium bij de allereerste editie. Ze deden zo goed als alle festivals aan met in 2007 'Blues Peer' (waar ze tweemaal speelden) en in 2009 'Moulin Blues'. Het lijkt wel of Wouter en de zijnen een jubileum uitkiezen om hier een concert te geven want tijdens hun 10de verjaardag en die van het festival in 2008 stonden ze hier ook op het podium, toen met in hun bagage het album 'Better Be Ready' uitgebracht bij 'Naked' en enkele internationale 'special guests' zoals onder meer Kai Strauss.

Origineel bestond deze ritmische bommetjes uit Wouter Celis (vocals & harmonica), Marc Gijbels (drums), Patrick 'Trikke' Lenaerts (guitars) en Patrick Indestege (bass & upright bass). Later passeerden ook o.a. Stanley Patti, John Verhaeghe en Hein Koop de revue bij deze band. Indien er nog zijn die stoïcijns blijven staan, die zullen er nu zeker aan geloven. Vanavond is de guitarslinger van dienst Stanley Patti die samen met de 'Mississippi Saxofoon' van Doghouse Sam centraal zal staan in deze reünie.

Het word grasduinen in het vroegere repertoire van deze 'The Rhythm Bombs' en dit explosief en swingend te noemen alsof Lester Butler en Jimmie Wood van ''The Imperial Crowns' hier samen op het podium staan. Hun 'House Party Tonight' geeft dus muzikaal weer wat wij hier komen te ervaren, een ervaring die doet drummen voor het podium. Met 'i Believe I'm In Love With You' komt zelfs Kim Wilson van de 'Fabulous Thunderbirds' hier even meedoen. Wij beleven hier zo een waanzinnig nostalgisch momentum uit een geweldige era, ook al blaast Doghouse Sam zijn instrumentje meteen naar de verdoemenis.

Dat beatfarmer Marc Gijbels enkel uurtjes ervoor nog aan het werk was op de 'Roots Days' van Fleurus was er niet aan te merken maar met zijn zoon Jeffrey backstage wisten we al waar we ons mochten aan verwachten en dat is een waanzinnige drumsolo met beiden achter de snare en toms. Met de aanvang van 'T-Bone Boogie' werd het nog even zoeken naar de rifjes maar vanaf dan werd het enkel 'full steam ahead'. 'Blue and Lonesome' wordt dan een cool down momentje maar daarna vliegen deze bommetjes er terug in met 'She's So Fine'.

Ook al heeft Patrick Indestege twee elektrische basgitaren bij waaronder zijn 'Guttlin' is en blijft hij moeilijk te scheiden van zijn impossante 'Double Bass'. Uiteraard gaat dit gebruik simultaan met het gebrachte repertoire van deze 'Rhythm Bombs'. Wat niet mocht ontbreken vanavond was het nummer 'Disconnect My Phone'. Het nummer dat ook mede zorgde voor de doorbraak van deze band en welk ook is terug te vinden op hun 'Better Be Ready' uit 2008. Wel over tijd maar ze konden en mochten niet anders dan een bisser brengen en zo ontplofte de tent bij het brengen van 'Boogie Burst'. Zonder meer voor herhaling vatbaar!

Rock 'n roll is good for the soul en daarvoor gaan  'The Backseat Boppers' zorgen. Ze hebben het hier bij de organisatie al een tijdje goed gezien om als afsluiter voor een band te zorgen die het nog eens extra laten swingen. Hun laatste passage hier op 'Oetsloven Blues' was die van de 19de editie in 2017. Met deze 'Boppers' worden we terug gekatapulteerd naar de fifties. Hun mix van rock 'n roll en surf zal zonder meer een allerlaatste keer de tent in beweging komen te zetten. Deze vier rebelerende rockers bestaan uit Hunter aan de contrabas, Kurt (sax), Frans (gitaar) en Davy (drums). Zij staan garant voor een spektakel en brengen vuurwerk.

Met hun opener 'The House Is Rockin' wordt hier het laatste greintje dansvermogen uit de vermoeide lichamen geperst. Ideaal om als afsluiter de tent op zijn kop te zetten zijn de hits als 'Rock This Joint' en uiteraard ook 'Rock This Town'. Rocken in de ruimste zin van het woord dus.

Deze 'Backseat Boppers' drijven het tempo nog wat verder op met 'Be Bop A Lula' en het waanzinnig oppeppende 'Run Chicken Run' dat we ook kennen uit het repertoire van Link Wray en zeker uit die van onze eigenste 'Seatsniffers'. Een beetje Little Richard mar 'Rip It Up' en voor wie nog niet is omgevallen ook nog het vol ambiance gebrachte 'Great Balls Of Fire'.

Ja, het was een periode met rotweer door het echte Belgische zomerweer maar uiteindelijk zijn de blues en niet in het minst de mensen van 'Oetsloven Blues' de winnaars van dit weekend. Proficiat aan iedereen!

zij waren er ook...

Drums à Go Go

De 'Gevarenwinkel Chicks'...the rooster?...they were too many.

blues sisters

barefootin'

leve de Limburgse bokkenrijders

blijven gaan...

zonder woorden...